Je was even oud als mijn jongste zoon nu is.
Dit jaar zou je tien jaar zijn geworden.
De golven waren bruut je longen binnengedrongen.
Je lichaam op het gele zand ging de wereld rond.
De wereld is jou intussen vergeten.
Jij en miljoenen andere kinderen.
Verdronken. Vermoord. Verhongerd.
In tijden van oorlog.
Ik wou dat ik mijn zachte hand op je koude lichaam had kunnen leggen en dat je weer zou leven, Alan.
Jij en zoveel andere zielen.
Opgeslokt door de zee van westers egoïsme.
Gisteren was ik op familiebezoek.
Op maar liefst twee plekken hoorde ik het.
Familieleden hadden de gemeente gebeld.
Om te melden dat ze bereid waren ze op te vangen.
De vluchtelingen uit de achtertuin van Europa.
Voor jou had niemand gebeld, Alan.
Voor jou liep de carnavalsstoet niet door Brussel.
Voor jou en alle andere kinderen in Syrië, Jemen, Afghanistan en al die andere conflictgebieden.
Ik heb niet gebeld.
En ik zal dat ook niet doen.
Waarom zou ik meedoen?
Met het Carnaval van Hypocrisie?
Je kunt niet geloven hoe Europa is veranderd, Alan.
De bevolking haat op bevel.
Sporters, dirigenten, benzinestations.
Voor haat is the sky the limit.
Eerst de niet-gevaccineerden.
Dan de Russen.
Goed en kwaad zijn nog nooit zo helder geweest.
In de geest van de verlichte Europeaan.
Verlicht door de absolute waarheid.
Er is een merkwaardige parallel.
267.000 dode kinderen door de maatregelen.
In naam van de oorlog tegen een virus.
Hoeveel kinderen zullen er nu sterven?
Door de economische sancties?
Sancties die niet het grootste land ter wereld treffen.
Maar wel alle kinderen, en vooral in het Zuiden.
Gas, aluminium, tarwemeel.
Hyperinflatie.
De ironie is dat Europeanen niet doorhebben dat de EU een beleid voert dat de weg geheel vrijmaakt.
Voor de invoering van de digitale munt.
Gekoppeld aan de digitale identiteit.
Culminerend in het einde van grondrechten.
Immers, grondrechten zijn niet absoluut.
Weet je hoe vaak ik die zin gehoord heb?
"Uw vrijheid eindigt waar de mijne begint."
En die mantra?
Vrijheid, wat betekent dat in mijn continent?
De vrijheid om blanke vluchtelingen op te vangen en mensen zoals jou te vrezen, mijn lieve kind?
De vrijheid om prikdwang op te leggen, terwijl McDonalds 50 nieuwe vestigingen plant in België alleen al en de consumptie van alcohol, suiker, en verzadigde vetzuren ongeremd doorgaat?
De vrijheid om de NATO steeds meer uit te breiden?
De vrijheid om wapens te sturen?
Zodat er nog meer burgerslachtoffers vallen?
Vrijheid is gewoon een ander woord.
Voor schijnheiligheid.
Machtsgeilheid van de elite.
Blindheid van de massa.
De bellende massa.
Had ik maar kunnen bellen voor jou, lieve jongen.
Jouw stem zal ik nooit zwaarder horen worden.
Jouw ogen zal ik nooit zien glinsteren.
Jouw voorhoofd zal ik nooit kussen.
Je leeft enkel nog in mijn hart.
Tot aan de overkant, Alan.