Ik ben een denker. Elke seconde van de dag voer ik minstens 5 discussies in mijn hoofd. Tegelijkertijd! Ik breng argumenten aan mezelf aan en probeer die telkens te ontkrachten vanuit verschillende standpunten. Een argument waar dat niet mee lukt, hou ik bij. En zo vorm ik een heel complex netwerk aan ideeën die allemaal verbonden zijn in mekaar.
Zo ook voor mijn visie op de Nieuwe Tijd. Zoals ik al zei, ik zie mezelf niet als een wazig of spiritueel type. Ik heb nooit met antroposofie van Steiner gedweept. Integendeel. Voor mij mocht het thuis allemaal wat minder fluffy en wat minder bio.
De non-believer bekeerd
Maar sinds mijn awakening kan ik niet anders meer dan observeren en toegeven dat het is wat het is. Liefde verbindt ons allemaal. Met alles en iedereen, altijd en overal. En ik merk dat ik erin groei. De manier waarop ik steeds beter de woorden vind om concreet uit te leggen waar deze visie om draait is verfrissend voor m’n hoofd én voor mijn hart. Waar ik eerst nog aan het wringen was tegen die woorden die ik amper cognitief kon geloven, begin ik er meer en meer in te glijden.
Ik ben er continu mee bezig. Het schrijven van deze blog staat me toe om alles conceptueel vorm te geven. Mijn gedachten te structureren. Maar het argumenteren in mijn hoofd houdt niet op. Vooral wanneer men me vraagt: “Maar hoé dan,” ontstaan er gesprekken waarin ik zelf meander door mijn eigen argumenten en connecties. Ik merk wat steek houdt, wat overslaat en aan welke verwoording ik nog moet werken.
Het zorgt ervoor dat ik enkele ‘objectieve’ ideeën kan formuleren.
1. De bevolkingsgroei zal stoppen
Dat de wereldbevolking over goed 50 jaar zal pieken op tussen 9 en 11 miljard mensen, dat staat nu al vast. Sinds 2000 zien we immers een constante in het aantal kinderen op deze wereld: 2 miljard. ‘Peak child’ is bereikt, aldus wijlen Hans Rosling. En dat maakt dat de volle expansiedrang van onze maatschappij ook stilaan kan beginnen vertragen.
Sinds midden vorige eeuw vroegen we ons immers af waar deze groei zou eindigen en wat er met onze planeet zou gebeuren. De mens staat nu nog steeds als symbool voor ‘de parasiet die onze Aarde zou kapotmaken’. Een heel kwalijke gedachte. En bijzonder destructief om onszelf zo te bekijken. Er zit maar weinig liefde in. Alsof we samen in een collectieve ‘straffende ouder’ modus zitten. Nu het duidelijk is dat er dus geen onbeperkte en onhoudbare groei zal zijn, kan dat zieke zelfbeeld, zachtjes aan maar zeker, gaan veranderen en omslaan.
2. Extreme armoede zal midden deze eeuw verdwenen zijn
Pas als mensen niet meer moeten ‘overleven’ kunnen ze zich stilaan meer richten op hun omgeving en zich verbinden. Met elkaar en met de omgeving en het milieu. Volgens de prognoses van de VN zal alle extreme armoede, mensen die moeten leven op minder dan één dollar per dag, binnen afzienbare tijd verdwenen zijn. Wat een fantastisch feit is dat! Iets dat nog nooit eerder in onze geschiedenis is gebeurd. We moeten beseffen waar we vandaan komen. Amper 150 jaar geleden leefden de meeste van ons, hier in Europa, onder diezelfde armoedegrens, in aangepaste valuta.
De Industriële revolutie heeft godsdienst en de zingeving die daarrond werd beleefd echter eigenhandig de nek omgewrongen. We kregen er enkel een leegte voor in de plaats die op termijn met ideologie werd opgevuld. De steeds sneller veranderende maatschappij doet hier ook zeker geen goed aan. Doordat we niet meer op overleven moeten staan kan er wereldwijd meer verbinding worden gezocht én gevonden omdat de tunnelvisie die daar eigen aan is stilaan kan verdwijnen. Meer balans wordt onvermijdelijk het gevolg. Tijd dus om de angst stilaan los te laten. Tijd vrijmaken om aandacht te besteden aan onze eigen zingeving. Onze verbinding met de mens en de natuur.
3. De toekomst ligt in innovatie
Zoals gezegd stopt de snelle expansie van de wereldbevolking. In Europa is dat al lang een feit, we blijven steken op ongeveer een miljard mensen. Organisaties, en dan zeker Tech bedrijven, zijn er zich meer en meer bewust van dat innovatie de sleutel van de toekomst is. De echte groei van de toekomst zit in nieuwe dingen bedenken en ontwikkelen die door mensen worden opgepikt. Want enkel wanneer mensen klaar ervoor zijn en nood hebben aan iets, kan nieuwe technologie door de maatschappij worden opgenomen.
En om te innoveren heb je creativiteit nodig. Voor creativiteit heb je menselijk welbevinden nodig. En dus moeten organisaties die in de nieuwe tijd succesvol willen zijn mikken op welbevinden op de werkvloer. Het zal zorgen voor meer resultaten. Aangezien het absolute aantal potentiële arbeidskrachten ook niet meer gaat stijgen gaat het menselijke aspect van een productie- of creatief proces nog méér belangrijk worden. The war for talent is on, more than ever! Medewerkers gaan dus de kans krijgen te kiezen voor organisaties die hén liggen. En functies zullen moeten worden aangepast aan het talent in plaats van omgekeerd. Alleen zo kan het potentieel van ieder individu worden benut.
4. Terug naar lokaal
De stijging van de globale welvaart gaat met zich meebrengen dat inkomens meer en meer gelijk zullen worden getrokken. Dat wil bijgevolg ook zeggen dat productieprocessen exporteren naar het buitenland niet meer zo rendabel zal zijn. Productieprocessen zullen daarom ook meer en meer ‘lokaal’ worden georganiseerd. Garnalen aan de Belgische kust vangen, laten pellen in Marokko om het dan terug in België te laten inpakken voor verkoop? De benefit vermindert waardoor kortere ketens aantrekkelijker zullen worden, niet alleen maar uit ideologische overwegingen. Technologie zal een cruciale rol spelen daarin. Transport zal meer dan waarschijnlijk automatiseren en big data gaat verbruiksoptimalisatie verder helpen verfijnen.
Dat wil dus zeggen dat we meer en nauwer met elkaar zullen samenwerken. Voornamelijk met geografische locatie als belangrijk ankerpunt, omdat hele productieprocessen weer bij ons in de buurt worden opgezet. Maar we gaan ook evolueren naar kleinere groepen. Kleinere teams. Groepjes van experts die nauw met mekaar zullen samenwerken, maar waarvan de leden ook kunnen wisselen naargelang het project. Dat betekent ook het einde van de logge, mastodontenbedrijven met duizenden werknemers die in een dienst worden gepropt. Kort, regelmatig en wederkerig communiceren zal de meest bepalende soft skill worden. Een leider zal, om dit voor mekaar te krijgen, vooral moeten zorgen voor een veilig kader waarin een individu vrij kan bewegen en praten. Een lastige taak.
Die lokale verbinding zal dus (eindelijk!) zorgen voor meer nabijheid tussen de mensen met wie we werken. En dan zeg ik bewust ‘mensen’ in plaats van ‘collega’s’. Dit hoeft zich niet te beperken tot enkel de mensen die dichtbij wonen. Met ‘lokaal’ bedoel ik ook vooral ‘intiem’. Veilig. Dat kan perfect een contact zijn op duizenden kilometers afstand, zelfs gecombineerd met mensen die wél in onze nabijheid vertoeven. De nadruk ligt immers op verbinding op maat en in kleine groepjes, die dynamisch uitwisselbaar zijn. Dankzij technologie kunnen we daar gemakkelijk mee omgaan.
5. Technologie als katalysator voor zingeving
En daarmee maken we de naadloze overgang naar het laatste punt: technologie. Technologie lijkt ons verder uit mekaar te drijven dan ooit. Dat het onze verbinding verbreekt. Ik geloof dat niet. Het is de angst die nu wordt versterkt door de potentiële macht die technologie ons biedt waar we zelf nog geen blijf mee weten.
Maar wanneer de angst zal wegebben zal onze omgang met technologie ook anders worden. Het psychopathische pionierswerk is stilaan voorbij. Het wordt tijd voor mensgerichte en empathische leiders die aandacht hebben voor welbevinden en talent. Die daar zorg voor dragen in plaats van het op te branden. Dankzij technologie en data kunnen we, zoals al gezegd, functies dynamisch gaan aanpassen aan de méns en het talent in plaats van omgekeerd.
Technologie zal een verlengstuk van ons zijn naar onze omgeving en uiteindelijk naar onszelf. Het zal ons zelfs écht verbinden met mensen die we niet in het echt kunnen zien en toestaan om terug onszelf te vinden binnen onze relaties. We gaan leren inhoud filteren waar we zelf nood aan hebben. Bovendien zal bijvoorbeeld de automatisering van transport ons een pak meer tijd teruggeven. Tijd die we verloren in files en in parkeermanoeuvres. Het zal tijd zijn waarin we onszelf kunnen gaan ontwikkelen. Sport. Kunst. Samenzijn. Technologie zal zo verweven zijn in ons leven en werken omdat we enkel de technologie overhouden die ons die meerwaarde bieden. Het zal in het teken komen te staan van léven in plaats van OVERleven, of ze riskeert te verdwijnen.
Ik kijk al uit naar de toekomst!