In liefde lonkt leven
Ah! Die zwoele, zalige avonden op Pukkelpop. Vier zorgeloze dagen in een eerder zorgeloze zomer. Eind augustus hebben heel wat jongeren een afspraak met elkaar en met het kruim van wat de muziekindustrie te bieden heeft. Niet dit jaar dus. Opnieuw niet.
Dat we niet massaal naar een festival kunnen valt te begrijpen. Wie heeft ooit één moment echt geloofd dat een dergelijke samenkomst van mensen mogelijk zou zijn deze zomer? Wat heeft de leiders van ons land bezield om dit soort perspectieven te bieden? Instant applaus en een blije burger die eigenlijk diep van binnen wel beter weet? Het zal niet meevallen dezer dagen om in politieke schoenen te staan. En wie denkt het beter te kunnen, is vrij om zich verkiesbaar te stellen.
Maar wat houdt politici tegen om in helderheid doortastend te zijn en realistische perspectieven te bieden, zodat organisatoren in de cultuur- en evenementensector op een constructieve manier kunnen voorzien in dat waar we allemaal deugd van hebben: muziek, kunst, schoonheid, dat beetje zorgeloosheid ook. Een moment van rust en verbinding in deze woelige tijden. Wat politieke moed zou zo stilaan verfrissend zijn in die dorre, horizonloze woestijn waarin we rondzwalpen.
In liefde lonkt leven. En in elke bloem die gemaakt wordt kiemt de moed, hoop en kracht die we nodig hebben om antwoorden te gaan formuleren op de uitdagingen waar we voor staan.
Terwijl het Pukkelpopteam zijn podia weer afbouwt, plant Caroline Pauwels in Oostende, onder de zomerzon, samen met het team van Theater Aan Zee en met iedereen die wil meewerken duizenden papieren bloemen. “Omdat we het verdienen,” zegt ze. Kleur, vuur en water. En vooral: een leider met visie. Haar curriculum leest als een van de meest fascinerende handboeken in integer leiderschap. Caroline Pauwels begrijpt dat de wereld het resultaat is van onze acties. Vanuit haar eigen schoonheid ziet ze de schoonheid in de samenleving en weet ze dat verbeelding mensen in staat stelt om vanuit een crisis magie te putten. Ze volgt de vele bewegingen die ons momenteel vormen en vraagt zich niet zozeer af waarheen we bewegen, maar wel wat beweging kan teweeg brengen. Ze is een dromer én een doener, blijft niet hangen in haar eigen verhaal, wachtend op een wonder, maar ze trekt verder, vanuit verwondering en met sterke moed, beslist waarheen volgens de wetten van de wereld, de wetten van de samenleving, maar ook, volgens de wetten van het hart. Caroline Pauwels weet wat vandaag nodig is. Samen met haar team plant ze de bloemenzee met liefde voor ons allemaal en de mogelijkheden die we hebben. In liefde lonkt leven. En in elke bloem die gemaakt wordt, kiemt de moed, hoop en kracht die we nodig hebben om antwoorden te gaan formuleren op de uitdagingen waar we voor staan.
Niet Kiewit dus, maar Oostende. Niet onder het toeziend oog van de regering, maar onder dat van de VUB-rector en gastcurator van Theater Aan Zee. Even gaan baden in een zee van kleur. De muziek zal anders zijn, tentjes zullen ontbreken, maar er is het strand onder de sterrenhemel, er zijn kunstenaars, neuzen in de wind en mensen die elkaar willen ontmoeten. Het is in openlucht, er is veel ruimte, iedereen is welkom. Over paspoorten wordt daar niet gesproken. En vooral: het gaat door.