De Pioniers #5: Jessica Vereecken
Hoe Jessica Vereecken te omschrijven? In bewuste middens kent men haar als oprichter en frontvrouw van Care for Freedom, maar ze is zoveel meer. Wetenschappelijk opgeleid als kinesist en orthomoleculair therapeut maar daarnaast ook een begenadigd fotograaf en taaltovenaar. Bovenal een vrouw die de kracht van kwetsbaarheid kent: bij Jessica Vereecken krijg je de rauwe werkelijkheid, die soms bovennatuurlijk schoon is.
Hoe wordt iemand ‘bewust’? Dat is altijd de eerste vraag die we stellen. Is het een aangeboren attitude of veeleer het resultaat van bepaalde levensepisodes? Vaak blijkt het een mengelmoes. Zo ook bij Jessica: “Mijn Bewustwordingsproces verliep tot nu toe als een sinusoïdale curve. Als kind reeds was ik ‘anders dan de anderen’, steeds zoekend naar diepere lagen en doordrongen van een kosmische verbondenheid. Ik had lucide dromen, voelde en zag ook veel buiten het waarneembare, zaken die ik zelf niet altijd kon duiden. Ik kon er toen bij niemand mee terecht, wat me soms ook bang maakte. Onbekend is onbemind. De 'a-rationele' kant van de werkelijkheid is bij mij altijd aanwezig geweest. Maar ik heb ook een zeer rationele kant: ik koos voor studies kinesitherapie en dook zo de academische wereld in. Mijn spirituele kantje is nooit verdwenen, ik ben het kosmische geheel altijd blijven zien, maar vaak was ik ook een wandelend brein (lacht). En in die periode vergat ik soms na te denken over het allesoverheersende niets, omdat ik te veel bezig was met ‘iets’.”
Tot in het jaar 2013, een belangrijke mijlpaal, toen Jessica op korte tijd te maken kreeg met twee ingrijpende gebeurtenissen: haar vader stierf en haar zoontje Cas werd plots doof. “Mensen zeggen soms dat ik het talent heb om van de ene crisis in de andere te duiken. Maar ik probeer het ook anders te bekijken: ik sta enorm open om te groeien en ik geloof dat je niks op je bord krijgt wat je niet aankunt. Mijn spirituele voorbeeld Mark Nepo schrijft hierover: je hebt de ‘go away tribe’ en de ‘teach me tribe’. Ik ben duidelijk van de tweede soort.”
Kralenketting
Een tweede sleutelmoment was juli 2021, toen Jessica op retreat ging met Equinox en Nadine Van der Aa. “Zij gaf me als het ware de moederlijke toestemming om voluit te gaan, voor het eerst. ‘It’s time to rise my child’, zo klonk heel duidelijk de zielenroep. Plots zag ik zeer helder mezelf, de anderen, de wereld. Alsof de kraaltjes aan het snoer tot dan toe wat kriskras door mekaar op tafel lagen, en ik ze nu eindelijk kon aanspannen en clusteren tot er een figuur in verscheen, de tekening die mijn leven definieert. Als er nu nieuwe kraaltjes op mijn pad komen, dan rijg ik ze er meteen op en span ik aan: ik vraag me af wat de betekenis ervan is in het grotere geheel van mijn leven.
“Men zegt soms dat je succesvol bent als je krijgt wat je wil in het leven, en niet succesvol als je niet krijgt wat je wil. Volgens mij is het anders: als je het leven neemt zoals het komt, dan krijg je de mooiste en meest schitterende kralen. Je bent pas echt succesvol als je wilt wat je krijgt, dat is écht geluk. Maar het is best wel een intens proces, steeds weer al die schaduwkanten vastpakken en aanpakken. Heel vervullend, maar ook heel vermoeiend. Mijn devies: If something gets in your way, then that’s the way."
Als je het leven neemt zoals het komt, dan krijg je de mooiste en meest schitterende kralen.
“Vaak vraag ik me af wat me precies te doen staat in deze tijd, wat mijn missie is. Ik denk dat het uiteindelijk neerkomt op zelf het voorbeeld geven, mijn leven zo authentiek mogelijk leiden. Met vallen en opstaan. Tonen wat veerkracht is. Tonen dat ik kwetsbaar durf te zijn maar daarom niet gekwetst word. Tonen dat ik me blootgeef maar niet schaam. Spreken vanuit mijn diepe, waarachtige kern, niet vanuit grootsheid en almacht. Au fond denk ik dat we er vooral moeten zijn voor zij die anders denken, in alle zachtheid. Want de massahypnose is deel van hun identiteit en als we dit te ruw wegtrekken, dan zakt de grond onder hun voeten weg, dan ontnemen we hen hun bestaansrecht. Het dominante narratief creëert voor veel mensen immers een nieuw soort sociale band, die ze niet zomaar kunnen loslaten. Vooral voor hen moeten we klaarstaan.”
Intuïtief
Wat heeft Jessica in haar rugzak om die ondersteuning te bieden? “Ik merk bij veel bewuste mensen dat zij al een hele tijd gekneed werden voor verandering, dat deze tijd werd voorafgegaan door kleine precedentjes van ontwaken. Dat is bij mij ook zo. Na mijn studies kinesitherapie had ik het gevoel dat ik nog niks wist. Ik ben dus steeds blijven doorstuderen, volgde allerlei opleidingen, waaronder orthomoleculaire therapie volgens de kPNI (klinische Pscycho-Neuro-Immunologie, av). Ook gaf ik reeds in 2017-18 lezingen over burn-out, ik zag toen al dat de psychologische conditie van het collectief echt niet goed was.
“Heel frappant vond ik de communale zucht in voorjaar 2020, wanneer de lockdown ingezet werd. Zoveel mensen grepen die opportuniteit van rust en stilte met beide handen aan. Ook ik was blij dat ik even drie maanden mijn praktijk kon sluiten, dat was hemels. Ik besefte snel: deze crisis is er niet zonder reden, dit komt ons iets vertellen. Tegelijkertijd had ik meteen vragen bij de eerste beelden op tv van de pandemie; ik hoorde bij de groep mensen die direct intuïtief voelde dat er bepaalde zaken aan de aanpak niet klopten.”
Als er ook maar 1% kans is dat ik hiermee een patiënt red, dan doe ik het.
Toch zou het nog een tijd duren, tot september 2021, tot Jessica echt haar hoofd boven het maaiveld stak en zich onverbloemd uitsprak. Daar waren nog een aantal tussenstappen voor nodig: “In februari 2021 kreeg ik zoals veel zorgverleners mijn eerste vaccinatie, AstraZeneca in mijn geval. Ik dacht: als er ook maar 1% kans is dat ik hiermee een patiënt red, dan doe ik het. Tegelijk besefte ik dat ik hiermee afscheid nam van mijn perfect gezonde immuunsysteem, wat ik op social media ook meteen zo verwoord heb. Slechts een paar dagen daarna dook het nieuws op van de eerste bloedklonter door dit vaccin, en werd het voor vrouwen vanaf een bepaalde leeftijd verboden.
“De druppel was echter toen ik in oktober 2021 zelf Covid kreeg, ondanks mijn dubbele vaccinatie. Ik was al wat ontstemd omdat mijn menstruatiecyclus verstoord was, maar dit sloeg alles. Ik voelde mij gefrustreerd en machteloos, waardoor mijn stem steeds sarcastischer klonk in de publieke ruimte. Ik wist toen al dat ik de derde spuit niet wou, maar deze besmetting zette mijn keuze enorme kracht bij. In september 2021 stuurde ik reeds een eerste persbericht uit, wat zorgde dat vele kinesisten zich groepeerden. Kort daarna werd dit uitgebreid tot de volledige zorg.” Een ware explosie werd dit, waardoor Jessica en haar team van Care for Freedom nu dagelijks de handen vol hebben. Zeker met de mogelijke verplichting voor de zorg die op til is. “In mijn mailbox zitten meer dan duizend e-mails die ik niet gelezen krijg. Het is heftig, in combinatie met mijn eigen praktijk en het moederschap.”
Parrhesia
Wat heeft de voorbije tijd haar gebracht, naast alles wat het gevergd heeft? Jessica: “Ongelofelijk veel. Covid fungeert zoals een stemvork op de kosmos, het spoort de bestaande breuklijntjes feilloos op — in de wereld maar ook in onszelf — en maakt ze scherper zichtbaar. Ik ben in een jaar tijd enorm gegroeid en word steeds beter in het naar binnen keren en mijn schaduwkanten ontdekken. Ik kan nu naar het verleden kijken en zonder probleem toegeven: ‘daar was mijn ego aan het stuur’. Eigenlijk is dat zo simpel en bevrijdend: naar jezelf kijken zonder er doekjes om te winden en zonder je bedreigd te voelen in je identiteit. Ik kan het iedereen aanraden.”
Jessica gaat vaak op tournee met Mattias Desmet, om zijn boek De Psychologie van Totalitarisme voor te stellen. Ze zijn mooi op elkaar ingespeeld en vullen elkaar tijdens zo’n gesprek perfect aan. “Vroeger was ik soms erg zenuwachtig voor een voordracht, nu gaat dit veel beter. Ik leerde de term ‘parrhesia’ kennen via Mattias: de kunst van het vrijmoedige spreken. Als de materie uit je kern komt, adem je die doorheen al je poriën, het vergt geen moeite. Ik weet nu dat het uit mezelf komt, dat het puur is, en als iemand daar moeite mee heeft, dan ligt dat vooral bij die persoon zelf. Puurheid laat zich niet dwingen, daar was een serieuze shift voor nodig. Het is geen handelen, maar een ‘zijn’. Zo authentiek mogelijk spreken was een belangrijke transformatie. Het zat al in mij, maar ik durfde het lang niet naar buiten brengen. Waarheidsspreken is volgens mij de enige weg… alle andere manieren geven jou niks en bieden de toeschouwer niks.”
Ons werkelijk goed voelen
Hoe Jessica Vereecken de toekomst ziet, vanuit haar expertise, moeten we ook nog even weten. Ze is hierbij hoopvol en optimistisch: “Het fluisteren van het nieuwe kruint zich al aan de uitgang van het oude, met snoezige haartjes. Ik geloof dat iedereen door het geboortekanaal moet van de nieuwe wereld, sommigen met de benen vooruit, anderen in stuit (met wellicht meer pijn voor zichzelf en de wereld). Ik zie dat sommige mensen panikeren over de toekomst, maar we kunnen niet meer terug: the point of no return ligt al achter ons, dat geloof ik sterk. De huidige chaos is ook nodig zodat we van het ene evenwicht in het andere kunnen tuimelen. Het is gewoon een zeer nodige katalysator.”
Hoe ziet ze dat nieuwe evenwicht, als gezondheidsexpert? “Ik geloof dat de toekomst op vele laagjes moet worden aangepakt, het zijn vele puzzelstukjes die wezenlijk moeten veranderen, waaronder hoe we kijken naar gezondheid. Dat moet echt radicaal veranderen: niet op een technocratische, transhumanistische manier, maar op een aardse, humanistische manier, met authentieke gevoelens en werkstructuren. We moeten weg van de overtuiging dat de mens maakbaar is, terug aanvaarden dat we een fragiel en sterfelijk wezen zijn, en weer leren omgaan met het lijden en de dood. Ons bevrijd voelen ook in het besef van die fragiliteit.
We moeten terug aanvaarden dat we een fragiel en sterfelijk wezen zijn, en weer leren omgaan met het lijden en de dood.
“Tegelijk is het schrijnend hoe mensen in het westen vergeten zijn hoe goed ze zich mogen voelen. Ze willen ziekte niet meer voelen, en hierdoor zijn ze ook elke voeling met werkelijke gezondheid en evenwicht kwijt. De oude Chinese geneeskunde is voor mij hier een mooi referentiepunt: daar betaalde je een arts zolang je gezond bleef, en hield je op met betalen als je ziek werd, want dan had de aanpak gefaald. Ik wil terug naar die oude manier van kijken, de oergeneeskunde in verwevenheid met de natuur. Leren kijken naar wat de kosmos en de planten ons geven, leren kijken ook naar het probleem dat onder de symptomen ligt. Ik zie veel mogelijkheden in het integreren van de Chinese, Ayurvedische en Germaanse geneeskunde in ons westerse systeem. The best of both worlds. Hier wil ik graag mijn toekomst aan wijden.”
Hoofd naar hart
Nog essentieel in die mogelijke visie van een betere toekomst is de capaciteit om te leren spiegelen en naar binnen te kijken: “Er zit zo’n kracht in je fragiliteit te durven tonen, te durven groeien en alle bijhorende pijnen te verwelkomen. De belangrijkste weg die we nu in het westen mogen afleggen is die van het hoofd naar het hart. Daarnaast ook: de principes van menselijkheid herwaarderen. Echt vragen hoe het met iemand gaat, mekaar echt in de ogen kijken, echte in plaats van gratuite uitwisseling. Empathisch leren luisteren; je kunnen inleven in de ander is zó belangrijk als we elkaar willen leren begrijpen en respecteren. Ik zal mij nog verder verdiepen in de kunst van verbindende communicatie en deze kennis verder verspreiden.”
Jessica Vereecken is het toonbeeld van een zorgverlener van de toekomst, met een holistische blik op de wereld. Het besef dat we zoveel meer zijn dan onze waarneembare, materiële, gekende wetenschappelijke werkelijkheid, het bewustzijn ook over alles wat niet meteen meetbaar is maar ons niettemin drijft. Jessica: “ Zo vol mogelijk proberen te leven, in een authentieke relatie met jezelf, de ander, je lichaam en de natuur, dat is de missie die ik wil uitdragen. Je geen God wanen op een maakbare wereld, maar oordeelloos kijken naar de dingen, aanvaarden dat je niet alles in de hand hebt en niet alles kunt controleren. En dat zit in de kleinste dingen, zelfs in het spirituele. Bijvoorbeeld in meditatie. Men zegt: je moet stoppen met denken, maar eigenlijk is het: je moet stoppen met stoppen met denken. Het onzekere omarmen, de logiciteit leren ontwaren in de chaos. Er zit zoveel perfectie in de imperfectie.”
Jessica Vereecken zal te gast zijn op 18 november op onze masterclass van THE HUMAN ACADEMY. Hierover dra meer.